Ширээт нуур

2015.06.06. Өвөрхангай, Уянга сум, Ширээт нуур.

Аялал 2/3-тоо орж байв. Уянга сумаас гарч өдрийн унд цайгаа уугаад Найман нуурын зүг хөдөлцгөөв. Ойртохын хэрээр айл амьтан багасч сүүлрүүгээ машин зам ч муудаж зэлүүд газар болов. Энэ уулыг давах хэрэгтэй байлаа.

Цастай, шавхайтай, хальтиргаа гулгаа ихтэй замаар мацсаар даваан дээр гарав.

Гардаг л юм байна гэж бодож дуусаагүй байтал - surprise! 

Зам цасанд боогдож орхиж. Сэкийн машины дугуй MT маркийн - шавар цасанд хальтирах нь бага, минийх болохоор AT - арзгар биш энгийн дугуй. Буулаа гэхэд маргааш өглөө өгсөж гарах уу гэдэг гол асуулт. Хэдүүлээ бууж замын нөхцөл байдалтай танилцав. Эргэлт хүртэлх 100 хүрэхгүй метр зам харьцангуй гайгүй юм, баруун тал нь л өвдөгөөр татсан цастай.

Харин эргэлтээс цааш эвгүй - бүрэн цасанд дарагдаж. Гол аюул - хүчээ алдаад гулгах юмуу бөгсөө хаях юм бол доошоо өнхөрчих магадлал өндөр. Эргэлтээс дооших зам ийм төрхтэй байв:

Зэргэлдээх уулын толгод мөн л цасанд дарагдсан байдалтай. Тойрч гарах боломжгүй, өөр зам байхгүй. Явбал энэ замаа л дагана.

Ширээт буюу Найман нуурын хамгийн том нь доор харагдаад байдаг. Одоо цаашаа яах вэ? гэдэг дээр хоорондоо ярилцав.

Ганзогийн машин дугуй нь зуны - буугаад дэмий гэдэг дээр бүгд санал нийлэв. Харин Сэк-ийн машин тоноглолтой, иймэрхүү цасыг барна, 2 удаа яваад хүмүүсээ зөөвөрлөчихье гэдэг санал Дашка, Хосоо хоёр дэвшүүлэв. Булагаа Далай хоёр түдгэлзэж (яасан ч яахав гэсэн үг), би, Сэк, Жадамбаа, Ууганаа дөрөв цааш яваад хэрэггүй гэж санал өгөв. Бид хэдийн тайлбар болохоор: тоноглосон ч гэсэн техник бол техник, хүч алдаад хий эргэвэл буцаж гарч чадахгүй. Гарч чадахгүй зоогдоод тогтвол их юм, муугаар бодвол бөгсөө хаях ч юмуу хажуу тийш гулгавал ямарч жолоодлого байхгүй доошоо унана шүү дэ. Хий эргээд зогслоо гэхэд лебедка аврахгүй - хаанаас татах юм энэ нүцгэн газар. Хад чулуу дунд гадас зооно гэж үлгэр. Буулаа гэхэд дээш өгсөх үед дугуйны мөр маань мөстсөн байх болно. Энэ цас хэдэн өдөртөө хайлж дуусахгүй. Цаанаас хар үүл нүүж ирж байдаг, шөнө дахиад цас орвол бүр "сайхан". Нэмэх нь урдаа цас түрэхлээр чигжиж нягтаршсаар сүүлрүүгээ нам зогсдог тал бий. Тэгээд цас малтаж таарна. 1 дахь өдөр ажилтай улс энэ урт замын цасыг цэвэрлэвэл хотод 2 дахь өдрөөс наана очихгүй. Тиймээс эндээ зураг хөрөгөө татуулчихаад буцаж буугаад нөмөр газар хоноглоё гэсэн саналтай байв. Манай зурагчин ажлаа хийж байгаа нь:

Даваан дээр салхитай, хүйтэн байлаа. 36 градусаа 40 болгож дулаацаж авцгаав. Тэрнийхээ өмнө гомдлын мөр - Сэргэлэнгийн машинаар эргэлт хүртэл буугаад, тэндээ буцаж эргээд мацаад үзье гэж шийдэв. Буух үеийн богинохон, муухан бичлэг бий нь бий, удахгүй нийтэлье. Prado-150 асуудалгүй буучихаад өгсөхдөө мотор нь хөөрхөн орилж, хий эргэж хүчиндүүлж байж гарч ирсэн. Энэ богино хэрчим дээр ингэж байгаа юм чинь цаашаа бүр бүтэхгүй, буугаад хэрэггүй юм байна гэдэгт би хувьдаа бүр итгэлтэй болов. Нэгнийгээ доош өнхрүүлчихвэл яаж ар гэрийхнийх нь нүүрийг харах юм? Тэр машин тэрэг эвдрэх нь дүүрч гэхсэн, гэмтэж бэртэх, цаашлаад чад үсрэхгүй гэх баталгаа байхгүй шүү дэ. Техник тоглоом биш - бүх зүйлд өөрийн хэм хэмжээ гэж бий. Нуур уг нь долгионтоод, биднийг дуудаж буй мэт сайхан л харагдаж байлаа. Эрэг дээр нь хүрэлгүй барааг нь хараад буцсан да.

Бидний цааш явж чадалгүй зогссон цэгийг google maps дээрээс харж болно.