Урамшуулал ба шийтгэл

Та нар мэдэх үү үгүй юу: нохой сургах үндсэн зарчмуудын нэг нь - шийтгэл гарцаагүй, шагнал яаж ч мэдэх. ө.х. нохой буруу зүйл хийсэн л бол гарцаагүй шийтгүүлнэ. Харин сайн байсан бол шагнагдаж ч мэдэх, зүгээр анзаарагдахгүй орхигдож ч мэдэх.
Ер нь ямар үед шагнаж, яасан үед шийтгэх вэ гэдэг их сонин.
Стогольмд нэг хурд хэмжигч радар байдаг гэж байгаа. Тэрбээр хурд хэтрүүлсэн жолооч нарыг торгох биш хурдны хязгаарыг зөрчөөгүй жолооч нарыг санамсаргүй байдлаар сонгож шагнадаг байна. Сугалаа шиг гэсэн үг. Мөнгө мэдээж өөр радарууд дээр торгууль төлсөн жолооч нараас гардаг. Яг дээрх нохой сургах аргачлалын модель байгаа юм л да.
Урамшуулал чухал зүйл. Хэн нэгэнд хэрэгтэй үед нь урам өгөхгүй бол тэрхүү хүн "унтардаг". Хүүхдийн урамыг бол байнга сэргээж байх хэрэгтэй. Шийтгэхдээ ч зөв шийтгэхийг хичээ. "Чи муу хүүхэд", "Чи ингэхгүй бол би тэгэхгүй" г.м. зүйл байж болохгүй. Хүүхдийг бүхэлд нь буруутгах биш зөвхөн тухайн үед хийсэн буруу үйлдэлд нь буруутгах хэрэгтэй. Мөн ямар нэг зүйлээр барьцаалах гэж оролдох нь их буруу гэж байгаа. Болж өгвөл Ю.Б.Гиппенрейтер автортой «Общаться с ребенком. Как?» номыг нэг завандаа уншчихаарай. Илүүдэхгүй.