Хүн гэж сонин амьтан шүү. Амьдарч амьдарч гэнэт зог тусаад эргэн тойрноо хартал бүх зүйл маш их өөрчлөгдсөн байдаг. Өмнө нь чи зөвхөн урагшаа харж байсан бол цаг хугацаа өнгөрхийн хэрээр эргэж харах чинь ихэснэ. Мөрөөдөл, төлөвлөгөө тээж явсан бол яваандаа болдог зүйл болдогоороо болно биз, хугацаанаас өмнө таамаглал дэвшүүлээд яахав дэ гэж боддог болно. Итгэл үнэмшил чинь багасч, оронд нь мэдлэг туршлага чинь нэмэгднэ.
Хараад байхад гэнэн, илүү дутуу юм боддоггүй хүмүүс илүү аз жаргалтай байдаг. Малчдыг аваад үзье л дээ: гэр бүл нь эрүүл саруул, мал ахуй нь зуд турханд нирвэгдчихгүй л бол малчин ерөнхийдөө happy. Хүний туулж өнгөрүүлсэн амьдралын замын хажуугаар мөрөөдөл, зорилгынх нь оршуулга олноороо байдаг. Гэнэн тэнэгдүү байх нь ямар их аз жаргал гэдгийг ухаантай хүн л ойлгох байх гэж бодож байна. Бага насандаа хүн хэзээ ч эргэж очихгүй, мөрөөдөл нь дахиж сэргэхгүй, эргээд гэнэн болох боломжгүй.
Цаг хугацаа өнгөрөх тусмаа хурдасдаг. Цэцэрлэгт байхад хурдан сургуульд орох юмсан гэж бодно. 10 жилд байхдаа сургуулиа төгсөхийг л хүсэх боловч хяслантай нь аргагүй он жилүүд удаан өнгөрдөг. Ажил дээр гарсан хойно л жинхэнээр хурдатгал эхэлнэ. Хэдий чинээ эрч хүчтэй, их ажиллана - төдий чинээ анзааралгүй их цаг хугацааг өнгөрөөсөн байх болно.
Ингээд сүүлдээ хүний тэнхээ барагдаж амьдралын урсгалаас хоцорч эхэлдэг. Яг ингэж хоцорч эхлэхэд хүн өмнө нь анзааралгүй орхидог байсан олон зүйлийг мэдэрч эхэлдэг. Амьдралыг бүрэн утгаар нь ойлгож эхэлдэг гэхүү дэ. Урьд нь нар ингэж тусдаг байлуу? Салхи ийм сайхан илбэдэг гэжүү? Ойд агаар ямар сайхан үнэртэж байнаа г.м. өмнө нь ач холбогдол өгдөггүй зүйлс чухал болж ирнэ. Яагаад үүнийг анзаарсангүй вэ? Юунд яарч харайлгаж ирэв? Залуудаа хоолыг зооглох биш зүгээр л өвчүүний араар чулуудаж байснаа ойлгоно. Одоо л чи хоолыг зүгээр нэг өлсгөлөнгөө дарах гэж биш таашаал авах гэж зооглож байгаагаа мэдэрнэ. Туулах замынхаа талаас илүүг өнгөрсөн хойно л үүнийг ойлгодог бололтой.
Өндөр настай хүмүүстэй би харьцах дуртай. Тэдний дурдатгал, түүхийг сонсоод л байвал сонсоод л байна. Эерэг энерги тээгчид гэж үздэг.
Хараад байхад гэнэн, илүү дутуу юм боддоггүй хүмүүс илүү аз жаргалтай байдаг. Малчдыг аваад үзье л дээ: гэр бүл нь эрүүл саруул, мал ахуй нь зуд турханд нирвэгдчихгүй л бол малчин ерөнхийдөө happy. Хүний туулж өнгөрүүлсэн амьдралын замын хажуугаар мөрөөдөл, зорилгынх нь оршуулга олноороо байдаг. Гэнэн тэнэгдүү байх нь ямар их аз жаргал гэдгийг ухаантай хүн л ойлгох байх гэж бодож байна. Бага насандаа хүн хэзээ ч эргэж очихгүй, мөрөөдөл нь дахиж сэргэхгүй, эргээд гэнэн болох боломжгүй.
Ингээд сүүлдээ хүний тэнхээ барагдаж амьдралын урсгалаас хоцорч эхэлдэг. Яг ингэж хоцорч эхлэхэд хүн өмнө нь анзааралгүй орхидог байсан олон зүйлийг мэдэрч эхэлдэг. Амьдралыг бүрэн утгаар нь ойлгож эхэлдэг гэхүү дэ. Урьд нь нар ингэж тусдаг байлуу? Салхи ийм сайхан илбэдэг гэжүү? Ойд агаар ямар сайхан үнэртэж байнаа г.м. өмнө нь ач холбогдол өгдөггүй зүйлс чухал болж ирнэ. Яагаад үүнийг анзаарсангүй вэ? Юунд яарч харайлгаж ирэв? Залуудаа хоолыг зооглох биш зүгээр л өвчүүний араар чулуудаж байснаа ойлгоно. Одоо л чи хоолыг зүгээр нэг өлсгөлөнгөө дарах гэж биш таашаал авах гэж зооглож байгаагаа мэдэрнэ. Туулах замынхаа талаас илүүг өнгөрсөн хойно л үүнийг ойлгодог бололтой.
Өндөр настай хүмүүстэй би харьцах дуртай. Тэдний дурдатгал, түүхийг сонсоод л байвал сонсоод л байна. Эерэг энерги тээгчид гэж үздэг.
No comments:
Post a Comment