21 October 2015

Эх оронч байх

Сүүлийн үед нэг зүйл их ажиглагдаж байгаа, тэр тусмаа social media-д: нэг л их эх орондоо хайртай улс. Сонгууль ойртсоных уу, хямрал гаарч буйгийнх уу бүү мэд - монголынхоо төлөө юу ч хийхэд бэлнээ амалсан гарууд.
Хайр гэдэг өөрөө олны өмнө илэрхийлээд, зарлаад байдаг зүйл биш. Хайртай дуртай гээд зарлаад л эхэлвэл "но"-тойн шинж. Энэ тал дээр би Сухомлинский яг оноод хэлчихсэн гэж боддог: "Патриотизм — чувство самое стыдливое и деликатное... Побереги святые слова, не кричи о любви к Родине на всех перекрестках. Лучше — молча трудись во имя ее блага и могущества". Бүдүүлэгдүү орчуулвал: "Эх оронч байна гэдэг нь нуугдмал, нандин мэдрэмж. Хайрладгаа таарсан газраа чангаар бүү зарла. Сайн сайхных нь төлөө дуугуй хөдөлмөрлөсөн нь дээр". Ингэхэд Сухомлинский украин сурган хүмүүжүүлэгч шүү дэ. Өнөөдөр хойч үе нь "Слава Украине! Героям слава!" гэж орлилдсоор ямар үр дүнд хүрснийг хараагүй нь яамай да. 
Ярихаас цаашгүй зарим сайд даргаас хог тарих нийслэлчүүдийг харааж зүхэнгээ гудамж шүүрдээд зогсож буй ТҮК-ийн ажилтан илүү эх оронч. Монгол бараа худалдаж авахгүй бол эх оронч биш болчих уу? Би бол ганц л шалгуур тавьна - чанар. Үндэсний үйлдвэрлэгч сайн юм урласан бол авна, (_|_) шиг зүйл хийчихээд шахах гээд оролдоод эхэлвэл "эх орноо худалдсан урвагч, хятадын тагнуул" болоод л явж байхаас өөр аргагүй. Урвагч, тагнуул биш гэдгээ би мэдэж байгаа хойно бусдын юу гэж бодох нь бол сонин биш шүү дэ. Төгсгөлд нь нэг зөвөлгөө өгье: хэн нэгэн дэргэд чинь цээжээ их дэлдээд эхэлвэл чимээгүйхэн зайгаа барь. Тэр нь дээр.

No comments:

Post a Comment